• home > nieuws > De hippies achterna

    De hippies achterna

    28 juni 2009

    De hippies achterna
    door leen_vervaeke op donderdag 28 juni 2007

    Maak kennis met Frisky, genoemd naar zijn nummerplaat: 88-FR-SK. Een vuurrood kampeerbusje met vrolijk gele en rode bloemetjes op het dashboard, maar zonder rechtervoorwiel. Het is de onderdelenbus van camperverhuurbedrijf Dutch Nomads. Omringd door motoren, wieldoppen, uitlaten en inbouwkoelkasten staat hij in de garage van Dutch Nomads, in Hoofddorp.

    Wat verderop in de garage staat Blue Buster. Green Machine, Red Bulli en Charlie Brown zijn op pad. Kleurrijke namen, voor even kleurrijke VW-busjes. Want Dutch Nomads verhuurt geen blinkende, witte campers maar – als enige in Nederland – oude Volkswagenbusjes.

    Helemaal in stijl heeft de receptie, in een hoek van de garage, een strooien dak, lampionnetjes, een grastapijt, gitaar en lege bierkratten. Robert Huiskes (34), oprichter van Dutch Nomads, zit er op een lila vouwstoeltje en drinkt koffie uit een plastic bekertje. ‘We willen niet zakelijk worden’, zegt Huiskes, die het bedrijf samen met compagnon Ralph Manck (38) runt. ‘Het laatste wat we willen, is dat we naar elkaar roepen: waar staat de 88-FR-SK? Bij ons is dat: waar staat Frisky?’

    Twee jaar geleden kocht Huiskes, toen nog softwareverkoper, een VW-busje. Hij knapte het op (‘Heel hip, met fel groene bekleding’) en kreeg van vrienden en kennissen steeds de vraag: mogen wij je busje een keer gebruiken? We willen er gerust voor betalen.

    Huiskes had geen idee hoeveel hij daarvoor mocht vragen, en ging op internet kijken. ‘Ik viel bijna achterover van de prijzen: 800 euro per week is voor een camper geen uitzondering.’ Natuurlijk, voor zijn tweedehandsbusje vroeg hij een stuk minder, maar het bleek een mooie bijverdienste.

    Dus kocht Huiskes nog een busje, en nog eentje, en nog één. Een gat in de markt. Hele volksstammen hebben op bepaald moment in hun leven over een rondreis in zo’n hippiebusje gefantaseerd. Maar het merendeel van die volksstammen had geen tijd, geld of zin om zelf een busje te kopen, op te knappen, te onderhouden en te stallen, en hield het daarom bij fantaseren. Tot Dutch Nomads kwam.

    Ondertussen hebben Robert Huiskes en Ralph Manck een vloot van zestien VW-busjes. De meeste zijn de deur uit – tot augustus is Dutch Nomads volgeboekt – maar een paar staan in de enorme showroom/garage in Hoofddorp op hun volgende huurder te wachten. T3-busjes zijn het, bouwjaar 1979 tot 1990. In Duitsland gekocht, want ‘daar rijden er meer rond en zijn ze beter onderhouden’.

    Helemaal achterin de garage staat een oranje T2 met een allerschattigst gezichtje: twee grote, ronde lampen als ogen en een reserveband als neus. Die wordt niet verhuurd. De oudste types T1 – het zogeheten Spijltje, naar de spijl tussen de voorruiten – en T2 mogen dan nog zeldzamer zijn dan de hoekige T3, Huiskes verhuurt enkel het laatste type.

    ‘T1’s en T2’s hebben een luchtgekoelde motor. Als je daar een berg mee oprijdt, moet je elke vijftien kilometer stoppen’, verklaart hij. ‘En om reserveonderdelen te vinden, moet je soms een week surfen op internet. Dat kun je niet maken als iemand twee weken vakantie viert en autopech heeft. ’

    Zelfs met de minder oude T3 kan het soms misgaan, het blijft ten slotte een oude auto. Dat blijkt als een blauw VW-busje met een vreemd geronk het terrein van Dutch Nomads komt opgereden. ‘De uitlaat is losgeraakt’, verklaart de bruin verbrande bestuurder zijn luidruchtige aankomst. Na een week vakantie komt hij de kampeerauto terugbrengen. ‘Ik heb de uitlaat in Frankrijk laten lassen, maar hij is weer losgekomen. Nu heb ik hem met ijzerdraad vastgezet.’

    Ondanks de tegenslag straalt de man. Hij heeft een week vrijheid achter de rug, en is laaiend enthousiast over het kampeerbusje. ‘Heel klein en toch functioneel. Alles wat je nodig hebt, zit erin’, zegt hij. ‘Dat repareren was minder. Maar ach, ik hou van avontuurlijk reizen, en dan kom je dat wel vaker tegen. Ik hou niet van gelikt.’

    Bij de receptie krijgt de man zijn onkosten vergoed. ‘Dit is een uitzondering, maar het kan gebeuren’, zegt Huiskes. ‘Met nieuwe campers kan het ook, zeker met al die elektronica en extra snufjes.’

    Van extra snufjes heb je in een T3 in ieder geval geen last. Het hyperfunctionele Westfalia-interieur – koelkast, tweepitsfornuis, draaibare tafel, kasten en een bedbank – biedt alle basiscomfort, maar ook niet meer. Airco, stuurbekrachtiging, magnetron of satelliet-tv zitten er niet in een hippiebusje.

    ‘Soms krijg ik telefoontjes van mensen die vragen: zit er eigenlijk stuurbekrachtiging in jullie campers? En airco?’ zegt Huiskes. ‘Die mensen willen een nieuwe camper voor de prijs van een oud VW-busje. . Ik ben blij met elke klant, maar dat is eigenlijk niet ons publiek.’

    Wie daar wel toe behoren, zijn mensen die nostalgisch worden bij het zien van de retro VW-busjes. Die geld genoeg hebben voor een blinkende luxecamper, maar zo’n witte kolos enkel een blok aan hun been vinden. Die terug naar de basis willen. Less is more. ‘Dat is een heel leuk publiek’, zegt Huiskes. ‘Ze komen niet bij ons om een vervoermiddel, maar omdat ze verliefd zijn op die busjes. Ze gaan niet voor luxe, maar voor het gevoel.’

    Dat je in een VW-busje de ruitjes met de hand moet opendraaien, vinden zulke reizigers alleen maar charmant. En dat de maximumsnelheid rond de 110 kilometer per uur ligt, vinden ze geen probleem. Waarom sneller? Het is vakantie, ze hebben tijd.

    Link

    http://www.volkskrantreizen.nl/redactie/leen_vervaeke/artikel25435/de_hippies_achterna